Een leven in licht

7x wat restorative yoga mij geleerd heeft

7x wat restorative yoga mij geleerd heeft

Restorative yoga is iets bijzonders. Misschien wel de meest bijzondere yoga vorm die ik tot nog toe beoefend heb. Niet omdat de houdingen nou bewonderenswaardig acrobatisch zijn, of als een elegante dans soepel in elkaar overvloeien. Nee. Juist omdat het lijkt alsof je helemaal niks doet.

 

Een stapje terug vooruit

Ongeveer drie maanden na mijn spectaculaire yoga val maakte ik voor het eerst kennis met restorative yoga. Niet geheel uit vrije wil. Eerder radeloosheid. Bezorgd keek ik toe hoe mijn spieren hun kracht verloren en de flexibiliteit stagneerde. Ik verlangde naarstig naar wat meer beweging en toning.

Mijn lichaam moest daar alleen nog niks van hebben. Simpelweg rechtuit lopen deed al duizelen en draaien, laat staan dat ik in staat was om een actieve flow oefening van anderhalf uur te volbrengen. Traag en gecontroleerd bewegen, zo dicht mogelijk bij de grond blijven, hoofd niet te veel voorover en vooral alles langzamer dan langzaam uitvoeren en opbouwen, dat was mijn startpunt.

Geen eenvoudige opgave voor iemand die het gewend was om zich minimaal vier keer per week totaal in het zweet te werken. Ik wist niet anders dan dat dat dé manier was om gezond en in shape te blijven.

 

Had ik het even bij het verkeerde eind…

Restorative yoga heeft me meer gebracht dan ik ooit had durven dromen. Ja, ook dat fitte lichaam waarvan ik zo bang was dat ik die kwijt zou raken tijdens mijn revalidatie. Ik durf zelfs te stellen dat ik dankzij restorative yoga GEZONDER en FITTER ben dan daarvoor. Lichamelijk, maar zeker emotioneel en mentaal.  

Ik zie je denken: niks doen… gezonder en fitter… Klinkt goed toch? 🙂

 

Yoga & Restorative, wat is het en wat doet het?

In India wisten ze het al lang, maar ook Westerse beoefenaars en wetenschappers hebben inmiddels vele gezondheidsvoordelen aan yoga toegekend. In dit artikel vertel ik 1) kort wat restorative yoga is en 2) welke gezondheidsvoordelen het mij persoonlijk gebracht heeft.

Yoga is een spirituele oefening waarbij adem en beweging ingezet worden voor het versterken van lichaam en geest. Want gezondheid gaat verder dan enkel aandacht voor het fysieke lichaam; lichaam en geest zijn verbonden. Alles hangt samen. Yoga laat zich vanuit het Sanskriet – de cultuurtaal van India – niet voor niets vertalen naar ‘vereniging’ of ‘eenheid’.

Restorative yoga is gericht op het activeren van het parasympatische zenuwstelsel; het deel van het autonome zenuwstelsel dat ervoor zorgt dat wij in een toestand van rust en herstel kunnen komen. Geen luxe in een maatschappij waar stressgerelateerde ongemakken en ziektes steeds alledaagser worden.

Een restorative les bestaat veelal uit zittende en liggende houdingen die je een aanzienlijke tijd aanhoudt, soms wel 10 tot 20 minuten. Hatha oefeningen waarbij spierkracht (yang yoga) en diepe stretches (yin yoga) uitgesloten worden. Blokken, meditatiekussens, bolsters, dekens, het wordt allemaal uit de kast getrokken om zo comfortabel mogelijk op de mat te liggen. Met één doel: ultieme ontspanning van het fysieke lichaam.

 

“Deep Rest is not self-indulgence, it is self-preservation, it is respect for life.”  Adelene Cheong 

 

Want alleen als wij ons fysiek veilig en gesteund voelen, kunnen we op emotioneel en mentaal niveau ook ontspannen. En alleen in deze kalme staat van zijn kan ons zelfhelende vermogen haar werk doen. Restorative yoga is dan ook uiterst effectief bij een blessure, burnout, vermoeidheid of angsten, en biedt tegenwicht in ons drukke Westerse bestaan vol verwachtingen en een continue stortvloed aan prikkels.

 

Overgave is dé uitdaging

Restorative houdingen lijken op het eerste gezicht behoorlijk saai en simpel, maar direct comfortabel is de les zeker niet. De fysieke en mentale ongemakken waarmee je geconfronteerd kan worden, zijn – ik kan niet anders zeggen – ronduit kut. Boosheid, frustratie, irritatie en soms ook tranen, kwamen zonder waarschuwing naar boven terwijl ik daar lekker op mijn mat lag ‘te zijn’.

Dit is gelukkig heel normaal. We zijn het niet gewend om niks te doen en – gek genoeg – al helemaal niet om het onszelf zo gemakkelijk mogelijk te maken. Overgave blijkt vaak een grote uitdaging. Ineens worden we super bewust van onszelf en van wat er van binnen gebeurt. Onze eerste reactie is vluchten van het ongemak, afleiding zoeken, weg van wat we voelen. Maar oefening baart kunst. Én bevrijding. Zodra ongemakkelijke sensaties baan vrijmaken voor de aangenamere.

 

Wat restorative yoga mij gebracht heeft:

1. Loslaten

Na alle moeite van een blok hier en een kussen daar, komt het moment dat je lekker ligt. Écht heel erg lekker ligt. En dan is het wachten. En nog meer wachten. Langzaam merk je dat je hele lichaam als het ware samensmelt met de kussens die je support bieden. Je bent veilig. Je kan je helemaal laten gaan. Alles loslaten. Eerst fysiek, maar na enige tijd (lessen) ook mentaal en emotioneel. Het wordt stil(lig) daar in het koppie. Alles is oké.

Dit algehele gevoel van ‘oke-ness’ vertaalt zich inmiddels door in hoe ik dingen buiten de yogales aanvlieg. Ik laat de controle gemakkelijker los en geef me over aan wat NU is. Ik maak me niet (of minder) druk om dingen die buiten mijzelf liggen en heb leren relaxen in ongemak.

2. Focus en aandacht

Restorative yoga is eigenlijk één lange meditatiesessie. Doordat je ‘gedwongen’ lang in één houding ligt, aangespoord wordt om steeds naar je adem terug te keren, en het ongemak te omarmen in plaats van weg te duwen, leer je dat je niet overal direct op hoeft te reageren. Blijf bij jezelf of bij wat je aan het doen bent. Sommige dingen lossen zich vanzelf op. Ook zonder dat jij er iets aan doet, over zegt of van vindt. En ook als je niet op je mat ligt. 

3. Hulp aanvaarden, zonder me daarbij zwak of bezwaard te voelen

Hulp aanvaarden is iets dat wij vaak verre van vanzelfsprekend vinden. We staan ons mannetje wel en wandelen onafhankelijk door het leven. Hulpbehoevend zijn voelt kwetsbaar en kwetsbaarheid voelt ongemakkelijk. Het kan zelfs voelen als een zwakte. Een grote misvatting als je het mij (nu) vraagt. Kwetsbaar durven zijn is moedig. Het leven met al haar grillen en glories durven te omarmen is een kunst.

Doordat je in de les hulp en warmte aanvaardt van blokken, kussens, dekens etc. creëer je een veilige omgeving om in te ontspannen. Je leert dat je niet altijd de sterkste of de beste hoeft te zijn. Je ervaart dat hulp aanvaarden – in plaats van alleen maar geven – juist heel prettig en dankbaar kan zijn. Je leert dat liefdevol zijn jegens anderen alleen kan als je anderen ook de kans geeft om jou – de ware jij – lief te hebben. Dit speelt direct door in de relaties in je leven, het maakt ze oprechter en warmer. Het maakt jou oprechter en warmer. In elk geval, zo heb ik het ervaren. 

4. Ik weet beter wat ‘luisteren naar mijn lichaam’ betekent

Tijdens de les wordt je uitgedaagd om het jezelf zo aangenaam mogelijk te maken. Voel je nog iets trekken in je lijf, hup nóg een blok eronder. Nee, niet naar je buurman kijken. Wat is goed voor jou? Je leert om inspanning te leveren voor ontspanning. Geen genoegen te nemen met ‘zo is het op zich wel goed’. Je leert je lichaam kennen, vriendjes te worden.

Ik heb ervaren dat erkenning en aandacht voor mijn lichaam zich terugbetaald op manieren die ik nooit kon vermoeden. Zoals meer authenticiteit, zelfvertrouwen en -acceptatie, maar ook het besef dat ik pas liefdevol en zorgzaam richting anderen kan zijn, als ik dat ook voor mezelf ben. Een beetje zoals het reddingsvest in het vliegtuig, waarbij benadrukt wordt dat je altijd eerst moet zorgen dat je er zelf goed en wel ingepakt bij zit.     

5. Eerder reflecteren en angst in de ogen aankijken

In het verleden heb ik behoorlijk wat paniek gekend. Angst voor het niet-weten, angst om écht achter mezelf te staan. Mede door restorative yoga en meditatie heb ik geen paniekaanvallen meer. Nu ik weet en voel dat angst niet meer dan een emotie is die komt en gaat (gelijk aan fijnere emoties zoals blijdschap), durf ik onder ogen te komen wat het is dat dit gevoel veroorzaakt. Door regelmatig (letterlijk) stil te staan is reflecteren een onderdeel van mijn levensstijl geworden. Het houdt me bij de grond en ik kan veel eerder en gerichter bijsturen als ongemak de kop opsteekt.

6. Het grotere geheel zien en voelen

Aandachtig bewegen en voelen helpt je naar binnen te keren. Waar voelt het ontspannen en fijn? Waar voelt het stijf en pijnlijk? In de Westerse manier van denken kijken we naar het detail, als een losstaand onderdeel in ons lichaam.  Vanuit de Oosterse manier van denken wordt het detail in het perspectief van een groter geheel geplaatst. Een holistische kijk. Hoe jij in het leven staat, je leven leidt en wat je denkt, uit zich in jouw lichaam. Je kan dus heel veel leren van de signalen die het lichaam geeft en dit gaat verder dan een pijnlijke knie, stijve schouders of misselijkheid. Hoe jij je energetisch en fysiek voelt is terug te leiden naar de werking van o.a. de organen en het zenuwstelsel en hun werking heeft weer te maken met waar jij je mee voedt (voeding, beweging, gedachten, overtuigingen, werk, personen…).

Deze manier van kijken heeft mijn ogen geopend. Het heeft me geleerd dat ongemak – en gemak for that matter – niet eng is, maar juiste een mooie kans om gevoelens en gebeurtennisen vanuit een breder perspectief te bekijken en vanuit die plek te handelen.

7. Mijn perceptie van gezond bewegen is volledig veranderd

Waar ik vroeger dacht dat mezelf in het zweet werken de enige weg naar een gezond en mooi lichaam was, ben ik daar nu compleet vanaf gestapt. Ik sportte om het sporten. Explosief sporten om mijn ego tevreden te stellen. Ik pleegde op meerdere manieren roofbouw. Nu ik mijn lichaam laat bepalen wat goed is en wat niet, heb ik ondervonden dat vaker en zwaarder is niet per se beter is. Door met aandacht te bewegen, ervaar ik dat mijn lichaam zich veiliger voelt om te openen en kracht op te bouwen. Er is meer ruimte en ik zit in het algemeen lekkerder in mijn vel. 

Na een jaar ‘thuiszitten’ deed ik een fit-test. Conditie, bloeddruk, vet- en spierpercentage, je kent het wel. Wat bleek: mijn conditie was nog steeds bovengemiddeld goed, met waarden in de buurt van een topsporter. I kid you not! En dat terwijl ik in de veronderstelling was dat ik amper iets sportiefs gedaan had. Behalve dus, ja inderdaad, restorative yoga. (Oké, en wandelen). 

Oh en niet te vergeten…

Eén uur restorative schijnt gelijk te staan aan zo’n vier uur slaap!

Ben je al geïnspireerd voor een lesje restorative yoga? Natuurlijk hielp het dat mijn yoga docente één van de meest liefdevolle en inspirerende personen op aarde is. En natuurlijk waren het niet enkel en alleen de restorative yogalessen dat mij deze inzichten gaven. En natuurlijk is restorative yoga niet de enige weg naar een leven waarin ‘oke-ness’ overheerst, maar het is zeker iets bijzonders!

 

Meer lezen? Yoga docente Adelene Cheong vertelt op haar website heel helder hoe restorative yoga harmonie in ons lichaam (fysiek, emotioneel en mentaal) bevordert. En misschien is de workshop van Adelene Cheong in mei bij Delight Yoga Amsterdam wat voor jou.

 

Photo by Annie Spratt 

Deel dit bericht


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *