Een leven in licht

Ik verwacht wondertjes

Ik verwacht wondertjes

“Wildgroei van tijdelijk contracten” als verklaring voor het stijgende aantal burn-outs. Zo las ik vorige week in de krant. Het was één van de conclusies uit het Nationaal Salaris Onderzoek.

Het blijft me verbazen dat werk vaak als hoofdoorzaak van burn-outs naar voren wordt geschoven. Terwijl hoe we werken veel belangrijker is. En niet alleen hoe we werken, maar hoe we alles in ons leven tot nog toe hebben aangevlogen. Niet zelden is het een opeenstapeling van zelfgemaakte keuzes en handelingen die een persoon uiteindelijk doet opbranden.

Onzekerheid vinden we alles behalve fijn; het niet-weten hoe bepaalde situaties zullen uitpakken. Daarom zoeken we houvast in tastbare en in het externe (‘het vaste contract’), terwijl het de innerlijke angst voor onzekerheid is die de stress werkelijk veroorzaakt.

Zij maakt ons star en bang.

Want juist als we de toekomst willen controleren, als we ons leven volbouwen met zogenaamde zekerheden en braaf voldoen aan de zogenaamde verwachtingen, dan vergeten we te dromen. We vergeten achter onszelf te staan en we verliezen het contact met datgene dat ons vanuit onze tenen blij maakt en doet sidderen van geluk; we vergeten het gevoel van burnin.

En bovenal vergeten we dat we in principe altijd een keuze hebben. Niet in de situaties die ons toekomen, wel in hoe we ermee omgaan, wel in de gedachten die we laten overheersen. We vergeten te vertrouwen op datgene dat we (vaak al heel lang) diep van binnen voelen. We geven de zekerheid-zoekende-ego het hoogste woord en vrij spel om situaties zwaar(der) te maken en keuzes onmogelijk.

Gek genoeg verzetten we ons vaak tegen dat wat we zo graag zeggen te willen. We klagen er liever over dan dat we het aanpakken. Blijven hangen tot we klappen.

Waarom? Tsja.

Een stap zetten zonder precies te weten waar die stap naartoe leidt is eng. Het voelt instabiel, wellicht eenzaam. Maar als we die angst nou eens een beetje loslaten, omzetten naar gezonde spanning, naar excitement voor al dat komen gaat. Blind vertrouwen dat het hoe dan ook wel goed komt, als je maar eerlijk blijft. Vooral tegenover jezelf.

Kijk eens wat er dan gebeurt. Zijn de gevolgen van zekerheden loslaten echt zo erg? Ik verwacht het tegenovergestelde; ik verwacht wondertjes.

Photo by Greg Rakozy 

Deel dit bericht


4 thoughts on “Ik verwacht wondertjes”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *