Eerlijk? Dit vind ik best spannend. Mijn verhaal de wijde wereld in slingeren, alsof het niets is. Alsof mensen erop zitten te wachten. Geen idee. Maar weet je, ik zit erop te wachten en dat telt ook. Dat telt eigenlijk alleen maar. Ik bedoel niet dat iedereen alles maar lukraak aan de wereld moet opdringen. Nee, ik bedoel dat als iets voor jou oprecht en goed voelt, dan is dat vaak ook zo. Dus daar vertrouw ik op. Op de goede intenties van de mens. Op mezelf.
Dus hier ga ik dan. Mijn eerste blogpost voor burn-in-blog. Op dit moment ben ik nog herstellende van een burn-out. Ook al voelt dat niet zo. Niet dat ik alles alweer aankan, maar in mijn koppie is geen sprake meer van een burn-out. Daar is het helder, de energie stroomt en het geluk straalt. I’m burnin! Got it 😉
Paradoxaal verhaal
Het paradoxale van mijn verhaal is dat het allemaal begon met yoga. Natuurlijk begon het daar niet echt, maar het tastbare gedeelte wel. Waar ik dacht uber zen te zijn met yoga, streefde het beoefenen z’n doel totaal voorbij. Zoals zoveel destijds. Bijna elke ochtend sprong ik om zes uur mijn bed uit om rond half zeven op de mat te staan. Natuurlijk ging ik voor ontspanning, maar stiekem nog meer voor een perfect yoga lichaam. Vervolgens haastte ik me twee uur later naar Amsterdam Centraal om iets na negen uur op mijn werk in Rotterdam te verschijnen. Ik draafde de dag door met enkel een korte lunchpauze – aan een volle tafel met druk kletsende collega’s. Hup de trein terug, half acht thuis, koken of nog iets sociaals doen en om elf uur rolde ik mijn bed in. Om de volgende dag precies hetzelfde te doen.
Misschien denk je ‘moet kunnen toch’. Dat vond ik ook altijd. Nu weet ik dat mijn dagen zo weinig fysieke en mentale ontspanning kenden, dat ik op geen enkele manier tijd had om te luisteren naar waar mijn lichaam daadwerkelijk behoefte aan had. Sterker nog, ik wist niet eens hoe ik daar precies naar kon luisteren. Ik bepaalde alles in mijn koppie en die zette me nogal eens op het verkeerde spoor.
Diagnose hersenschudding
Op de bewuste dag in december 2015 ging mijn dag ook ongeveer zo, alleen verloor ik toen – door vermoeidheid? Door gebrek aan concentratie? Door ongeduld? Door teveel, te snel? Door simpelweg pech? … – mijn balans op de yogamat (met crane pose; voor de kenners). Met mijn volle gewicht viel ik op mijn jukbeen en het hek was van de dam. Wat een ‘normale’ hersenschudding leek, bleek een post commotioneel syndroom; min of meer een hersenschudding waarbij het zenuwstelsel na zo’n zes weken niet normaliseert. Maar na een half jaar werd steeds duidelijker dat deze diagnose ook niet helemaal klopte; ik herstelde niet omdat de val een fikse burn-out had doen ontploffen.
Op slechte dagen kon ik geen stap buiten de deur zetten, geen licht, geluid, mensen, gedachten, of wat dan ook, verdragen. De wereld onder mijn voeten voelde instabiel en de druk op mijn hoofd zo intens, dat liggen de enige optie was. En dat in het gezelschap van piepende oren en toenemende angstige gedachten. Ik wist niet wat me overkwam. Doodeng! Mijn lichaam was letterlijk op tilt geslagen. Overgevoelig en alle filters eraf. Mijn systeem was totaal gecrasht. (Zie ook mijn verhaal).
Let’s get burn-in
Gek genoeg is mijn leven sindsdien leuker dan ooit. Ik heb het putje geraakt, ben er vol ingedoken en heb mezelf op alle vlakken onderzocht en aangepakt. Een weg van vallen en opstaan. Een weg van reflecteren, creëren, doseren en inspireren. Een weg die ik nog steeds bewandel, maar die nu al tot ongekende vreugde heeft geleid. En daarom wil ik mijn zoektocht de wereld in slingeren. In de hoop dat het jou – burn-out, overspannen, helemaal in balans, happy, wat dan ook – inspireert, herkenning biedt of steun geeft. Geen zware kost, gewoon de dingen des levens vanuit een bewust perspectief. Ik zal de positieve kant van een burn-out belichten, want ik ben ervan overtuigd dat er alleen maar een positieve kant aan zit. Let’s get burnin!
Wauwie, leuk en mooi geschreven Maike!
Dankje Anne!
Pfoe eng hoor om dit zo de wereld in te slingeren. En ook dapper. Mooi en goed geschreven, ik ben benieuwd naar wat er nog komen gaat. Dikke knuffel
Dankje Bieb! Ja, best spannend haha, maar vooral leuk en hopelijk waardevol voor lezers!
Wauw Maik, wat mooi! Zo knap van je ❤️ Love
Love!
Wat ben je een dappere dodo!! Zoo trots op je lieve Maike 😘 .
Dankje lieve Juul! X
Wow maik, ik ga je zeker volgen! Wat kan jij ontzettend lekker schrijven. En blij te lezen dat je de lijn omhoog weer hebt gevonden. X
Thanks Mirt, lief van je!
Trots op jou! <3
Thanks Fem! XX
Lieve Maik! Wat mooi en moedig dat je dit zo de wereld in slingert! Ik weet zeker dat jij – door jouw verhaal te delen – andere mensen kan inspireren. Ik ga je natuurlijk volgen, ben zo trots op je! xx
Dankje ief! Nou, jij bedankt voor het zijn van m’n favo inspiratiebron en website-bouw-guru 💚
Wat een mooi geschreven en moedig blog, Maike! Liefs van je nichtje Karen
Wat lief, dankjewel Karen!
Maik, wat kan jij schrijven, geweldig! Fijn dat het weer berg op gaat. Maar doe het rustig aan en geniet van je leven. Houd het positieve vast! Dikke pakkerd, Herma
Dankjewel Herma, Super lief! X